Wij denken als ouders dat we ons kind van alles moeten leren, maar waarom staan we er nooit eens bij stil wat een kind ons kan leren? Of wat wij onze kinderen (onbewust) afleren?
Kinderen luisteren naar hun lichaam en leven op gevoel
Vol is vol, ipv je bent vol wanneer je bord leeg is
Moe is moe, ipv ik mag pas slapen wanneer ik X, Y, Z heb gedaan
Ik vind haar stom, ipv ik wil dat iedereen mij aardig vindt
Van boos naar blij in een seconde, ipv blijven malen over wat er allemaal is gebeurt
NU! leven in het moment, ipv piekeren over wat er nog komt.
Kinderen vinden zichzelf goed zoals ze zijn
Blij zijn wanneer ze zichzelf in de spiegel zien, ipv, altijd direct kijken naar wat we niet mooi vinden
Eigen grappen zijn altijd het leukst, blijven het leukst, ook wanneer er niemand lacht, ipv pleasen en onzeker zijn over wat een ander van ons vindt
Weten wat je wil en dit luidt en duidelijk laten merken, ipv je constant aanpassen aan wat de omgeving of een ander wil en verwacht
Zelf alles eerst proberen en onderzoekn en om hulp vragen wanneer het niet lukt, ipv geen hulp durven vragen of dit niet durven te accepteren of niets zelf durven te proberen
Een compliment accepteren alsof het de normaalste zaak van de wereld is, in plaats van het compliment proberen af te zwakken met bijvoorbeeld: “Valt wel mee”, of “Het was heel goedkoop”, etc.
Alles rustig bestuderen en bekijken, ipv weggedoken in de telefoon snel nog wat doen.
Als ouder mag jij ook deze kwaliteiten weer als normaal gaan beschouwen en ze weer in je leven toe laten. En zorg ervoor dat je kind deze prachtige kwaliteiten niet verliest door hen de ruimte te blijven geven te zijn wie ze zijn. Kinderen leren het meest van wat ze zien, en van rolmodellen om zich heen. Neem jezelf daarom voor om een voorbeeld te zijn voor je kind, en deze prachtige eigenschappen die direct alle zorgen wegnemen, vanaf nu ook te omarmen.